روايه عفوا لقد نفذ رصيدكم بقلم ميمي عوالي
هو كل اللى بيبقى خارج من المستشفى بيحلو و يصغر زيك كده
زينب شاورت له بايدها على الكرسى اللى قدامها و قالت له اتفضل استريح
امام حس ان فى حاجة مش مريحاه لكن دخل و قعد و هو بيبصلها من غير ما يتكلم
لقى احمد جاب له حاجة ساقعة حطها قدامه و بص لمامته سألها ان كانت عاوزة حاجة تانية فشكرته فدخل اوضة من الاوض و قفل علي نفسه
زينب موجود جوة مع اخوه
امام طب ايه مش ياللا بينا على بيتك بقى
زينب انا فى بيتى
امام طب ما انا عارف انه بيتك برضة بس بيتك الاصلى هناك فى بيتنا يا زينب لازمته ايه تبقى قاعدة هنا و انا قاعد هناك
زينب اسمع يا امام انا النهاردة عندى واحد و اربعين سنة اتجوزتك و انا لسه عيلة ما افهمش من الدنيا دى حاجة ابويا من يوم ما المړض مسكه بقى كل همه انه يجوزنى و يتطمن عليا قبل مايموت خصوصا بعد جواز فاطمة اختى ما شفتش حاجة من الدنيا قبل ما اتجوزك ولا شفتها بعد ما اتجوزتك بابا و ماما الله يرحمهم .. كانوا دايما يقولولى رضا جوزك هيوصلك لرضا ربنا اسمعى كلامه و اتحمليه عشان يتبنيلك قصر فى الجنة
حرمت نفسى من كل حاجة عشان خاطرك كنت لما اتوجع من حاجة اصبر لحد ما يفيض بيا و فى الاخر .. اخرى اخد قرص مسكن عمرى ما حسستك انى تعبانة و اللا بشتكى
شيلت بيتك و ولادك و والدتك حطيتها فى عينى و اعتبرتها امى لا كليت و لا مليت كنت دايما تبكتنى و تأنبنى لو طلبت منك رغيف العيش رغم انه بيبقى عشانك انت وولادك و والدتك دايما تنتقضنى و متهمنى انى مش عارفة امشى البيت و لا ادبر حالى
عاوزة اقول لك انك ما صرفتش مليم واحد على تعليم ولادك من اول مرة محمود طلب فيها درس انجليزى و انت زعقت و اتخانقت زى عادتك قررت انى احرم نفسى من المنفس الوحيد اللى كنت بتنفسه عشان خاطر ولادى ولادك اتعلموا و اتكسوا السنين اللى فاتت دى كلها بفلوس فاطمة اختى اللى رغم كل شئ ما تعرفش حرف واحد من الكلام ده كل اللى تعرفه انها بتبعت مصروف لاختها مش اكتر لكن بيروح فى ايه و ليه ما سألتنيش و انا ما قلتلهاش ما قلتلهاش ان حتى الفلوس دى مش هقدر اتمتع بيها و لا حتى يوم واحد
على طول مش شايف غير عيوبى والحاجات الغلط اللى بعملها دى لو كانت
غلط من الاساس
انا و ولادك تعبنا
